new chapter of life

we are getting old. admit it or not' we have to do our own way to different path, on our own separate fate and heading on what should we have to be done' nakakalungkot sabihin pero eto na un... aminin man natin sa hindi nararamdaman na natin un... ngaun palang nalulungkot na ako kasi may kanya kanya na tayong buhay... pero just like what you said we are connected ... maybe our tiniest nerve may sariling code to give impulse from axon to dendrites to neuron to brain to heart or whatever path ang dinaanan ng impulse na yan para sabihin na magkakaibigan tayo o higit pa sa tunay na magkakapatid... pero eto na... sabi ko nga magkakapatid tayo iba iba lang ang surname ... eheheh' maybe in our past life magkakapatid tayo at ngaun pinaghiwahiwalay ng tadhana pero luckily nagkatagpo tagpo...

at ngaun we are heading on our own ... ibang chapter na ... walang nakakaalam kung anung buhay ang magiging buhay natin pero sana ung pinagsamahan natin di mawala un memory un tawanan na hanggang madaling araw at di pa nakuntento may next session pa... ung walang humpay na kain na parang fiesta at bday sa daming food... eheheh' sa kung anu anung trip na minsan hirap ding masakyan... ung tantrums na bawat isa... ung lahat ng bagay na napag-usapan, napagkwentuhan at lahat ng bagay na ginawa natin na kung sa iba simple lang pero sa atin sobrang superb kung superb... eheheh ' basta mahal natin ang isa't isa at no doubt un kahit mag lie detector test pa tayo... my tears continuously dropping while i'm writing all of these... kasi dito un nanggaling sa puso ko kahit sabihin nyo na minsan walang sense o kahit sabihin nyong finally nag level up na... pero one thing for sure ung pagmamahal na ibinigay ko nang una sa inyo nung naging magkakalapit tayo is still the same hanggang ngaun... sana dumating un time na may sari sarili na tayong buhay , sariling pamilya , mga anak , mga apo... at sana magkakaibigan pa rin tayo kasi i treasure everyone of you dito sa heart ni atze' i love you guys... lori, miko en yui ... =)